Alles verandert. En dat is ergens goed voor. Wat precies, dat zal blijken. De dood is dichtbij gekomen, pijnlijk, zeker en verdrietig ook. Het is een klap die ik te boven ben gekomen, als je dat kunt stellen. Het betekent vooral een ervaring, onverwacht en levens veranderend. Hij is weg van hier en ik ben er nog.
Waar hij is kom ik ‘m vast tegen, maar dat gaat duren. Ik leef en wat dat inhoudt ben ik opnieuw aan het definiëren. Alles is betrekkelijk. Het voelt leeg soms, zo zonder bestemming en de grote vraag is wat doe ik hier? Hoe ga ik hier mee om? Doelloos lijkt het, iets verzinnen lastig.
Ik heb al veel beleefd en ervaren, en heb de wereld van allerlei kanten gezien. Mooi en lelijk, goed en kwaad. Het is een keuze hoe ik mijn toekomst vormgeef, terwijl ’t eigenlijk niet verder reikt dan wat ik doe NU. Bewust dat dit fysieke aardse bestaan tijdelijk is, hoewel mijn ziel eeuwig is.
Nu leven
Een nieuw avontuur, buiten de gebaande paden en iets nieuws proberen, esoterisch sporten de laatste rage. Van buiten naar binnen, omdat het mooi is, prachtig, als ik daarvoor kies en dat doe ik met overtuiging.
Ik ben klaar met lijden, doemdenken en leven in angst, nog meer, als ik daar al last van had. De focus op schoonheid voelt aangenaam, plezierig zelfs, tenslotte kan ik mezelf het beste oppeppen want ik weet wat ik nodig heb en dat is plezier, lol, vreugde, harmonie en meer van dergelijke emoties. Simpelweg omdat het goed voelt.
Kwam de dood daarom zo dichtbij, om hier bewust(er) van te worden? Is dit de ervaringsles die mij wachtte? Ik ben liefde, overvloed en dat is goed zo. De angst voor de dood is weg. Daar woont mijn geliefde.
Liefste, ik laat je vrij
Goed of kwaad
Als ik naar de wereld kijk, en ik leef al een tijdje, ben zo ongeveer halverwege, dan valt ’t op dat het slechter wordt in plaats van beter en mooier. De technologische vooruitgang bracht legio mogelijkheden, maar de hongersnood in Afrika is er nog steeds, 40 jaar geleden ook al, en nu ook in NL met de voedselbank, 40 jaar geleden ontbrak deze. Armoede troef.
De gezondheidszorg lijkt een walhalla van chemische oplossingen voor kwaaltjes maar de mensen zijn zieker dan ooit. Zieker dan 40 jaar geleden.
De wereldoorlog was toen ik net begon als mens al 25 jaar voorbij, maar geweld maakt nog steeds deel uit van het wereldbeeld in (proxy) oorlogen zonder legerinzet, net als onderdrukking… en het lijkt genormaliseerd te willen worden. Alsof een mensenleven niets meer waard is. Ben je helemaal betoeterd.
De toekomst is NU
Als de wereld na zoveel vooruitgang er slechter aan toe is dan voorheen; de natuur kapot, soorten uitgestorven, bossen gekapt, hulpbronnen uitgeput en straling hindert ons dagelijks bestaan tot op steeds intiemere niveaus, dan is de vraag welke WIL ontbreekt er?
De WIL voor verbetering, ’t goede, het mooie ontbreekt. En als de WIL om een mooie wereld ontbreekt, dan is het tegengestelde het geval, de WIL eist lelijkheid, verderf en verval. In hoeverre werk jij daar zelf aan mee?
Aangezien dat voor mij bizar is, laat staan dat er vertegenwoordigers zouden zijn die in mijn naam spreken, dan zou ik ze echt wel wat anders horen zeggen.
Is dit wat jij wilt? Blijf je geloven, ondanks de in het verleden behaalde resultaten, dat je aan anderen de verandering kunt overlaten die je zelf zo graag wilt? Denk je echt dat die anderen het beste met je voor hebben? Waaruit blijkt dat dan?
Kortom, wiens WIL wordt er maatschappelijk en wereldwijd (aan ons) opgelegd? En waarom zou je daaraan mee willen werken?
Dit WIL ik!
Het antwoord is zo simpel, kies voor jezelf (want daar vind je alles) en WIL alleen dat wat anderen niet schaadt. Durf te dromen.
P.S. Is het je weleens opgevallen dat elke sci-fi film herkenbaar is door negatieve, desolate, grauwe, grijze, donkere landschappen en vooral het gebrek aan kleur? Ik weet niet hoe het met jou zit, maar als ik mijn fantasie loslaat op werelden anders dan de aarde dan is er een overschot aan uitbundige en overvloedige kleuren waardoor je enkel wilt uitroepen ‘dit WIL ik’ omdat het gevoel zo groots is en vrolijk stemt dat het geluk vanuit je hart spontaan naar je hoofd stijgt.