In tweetallen cirkelend door de stad komen we elkaar in koningsnacht tegen. Geboden die de ongrijpbaarheid van de dood willen domesticeren duwen de burger het hok in. Gedwongen tot wandelingen in de periferie. Want ons hart is, in opdracht van de koning, de overheid en dus door onze burgervader geblokkeerd om de liefde vrij te laten stromen op straffe van boetes hoger dan die voor wildplassen, fout parkeren en openbare dronkenschap bij elkaar. Van wie is de stad?
De deur is open. Een verkenning op afstand van het leven buiten dat met haar lentegeuren oproept tot genieten mogelijk. Als groep zijn we immuun voor de duisternis die een levenloze hand als een gordijn laat vallen, want het licht dat schijnt straalt. Alomvattend als de energie van het leven. Leve koningsdag.
Eerst waren er lichtbundels die door de gaatjes in het weefsel het stof deden opdwarrelen als schitteringen van hoop. Toen vingen we door de scheuren een glimp op van de achter het doek verborgen achterhaalde groei-ideeën. Nu het gordijn volledige slijtage vertoont en het wanbeleid en de duivelse praktijken aan het licht brengt, verbleekt en verschrompelt de eeuwenoude sluier.
Wij werpen het juk af en claimen ons podium en onze troon met kroon. Leven in harmonie met de universele wetten van de natuur. Fijne koningsdag!